Als je geen zorgouder meer bent...
praatgroep voor ouders wiens zorgenkind is overleden
praatgroep voor ouders wiens zorgenkind is overleden
Als zorgouder zet je heel je leven in het teken van je zoon of dochter met een handicap. Je doet alles om je kind een zo comfortabel mogelijk leven te bieden. Het ‘zorgen’ vraagt veel van jou en heeft een grote impact op je gezin, je leven,… Je maakt je veel zorgen. Over ‘nu’, maar ook over ‘later’, als jij er niet meer zal zijn.
Maar dan gebeurt het ondenkbare: je kind overlijdt (voor jou). Soms is dat plots en onverwacht. Soms wist je als ouder dat de handicap van je kind een beperkte levensverwachting met zich meebracht. Hoewel, je jezelf nooit echt kan voorbereiden op het overlijden van je kind.
Heel je leven heb je al de zorg opgenomen en je leven in het teken van je kind gezet. Soms spreken ouders wiens zorgenkind overleden is over ‘dubbele’ gevoelens, waarmee ze nergens terecht kunnen. Een mama die nog maar pas haar zoon verloor, formuleerde het zo: ” Ik worstel enerzijds met een groot verdriet omtrent het overlijden van mijn zoon. Anderzijds ervaar ik een soort van 'gemoedsrust' omdat ik me nu niet meer moet bezighouden met de vraag 'wat na ons'. Maar ik vind het verschrikkelijk wanneer anderen me proberen te troosten met 'nu valt er toch een hele zorg van je weg’.”
Als je kind met een handicap overleden is, behoor je tot een vergeten groep. Je hoort nergens bij en kan nergens terecht. Via een praatgroep willen we een platform bieden en de kans om met andere ouders in dezelfde situatie ervaringen te delen om elkaar (h)erkenning te bieden.
We starten de (online) praatgroep met een getuigenis van Wivina Demeester. De ex-politica die dit jaar haar zoon Steven is verloren, vertelt hoe ze hiermee omgaat, wat dit voor haar betekent en hoe ze probeert om dit een plaats te geven. Vervolgens willen we iedereen de kans bieden om ervaringen te delen en het gesprek op gang brengen.
Opgelet: Deze praatgroep verloopt anders dan onze webinars: iedereen kan interactief deelnemen aan de praatgroep met beeld en geluid.
Maar dan gebeurt het ondenkbare: je kind overlijdt (voor jou). Soms is dat plots en onverwacht. Soms wist je als ouder dat de handicap van je kind een beperkte levensverwachting met zich meebracht. Hoewel, je jezelf nooit echt kan voorbereiden op het overlijden van je kind.
- Hoe kan je proberen dit verlies een plaats te geven?
- Hoe ga je om met dit grote verdriet?
- Plots ben je geen ‘zorgouder’ meer. Hoe ga je hiermee om? Wat betekent dit voor jou?
- Welke gevoelens/gedachten/ervaringen roept dit bij jou op?
- Waar heb je nood aan?
Heel je leven heb je al de zorg opgenomen en je leven in het teken van je kind gezet. Soms spreken ouders wiens zorgenkind overleden is over ‘dubbele’ gevoelens, waarmee ze nergens terecht kunnen. Een mama die nog maar pas haar zoon verloor, formuleerde het zo: ” Ik worstel enerzijds met een groot verdriet omtrent het overlijden van mijn zoon. Anderzijds ervaar ik een soort van 'gemoedsrust' omdat ik me nu niet meer moet bezighouden met de vraag 'wat na ons'. Maar ik vind het verschrikkelijk wanneer anderen me proberen te troosten met 'nu valt er toch een hele zorg van je weg’.”
Als je kind met een handicap overleden is, behoor je tot een vergeten groep. Je hoort nergens bij en kan nergens terecht. Via een praatgroep willen we een platform bieden en de kans om met andere ouders in dezelfde situatie ervaringen te delen om elkaar (h)erkenning te bieden.
We starten de (online) praatgroep met een getuigenis van Wivina Demeester. De ex-politica die dit jaar haar zoon Steven is verloren, vertelt hoe ze hiermee omgaat, wat dit voor haar betekent en hoe ze probeert om dit een plaats te geven. Vervolgens willen we iedereen de kans bieden om ervaringen te delen en het gesprek op gang brengen.
Opgelet: Deze praatgroep verloopt anders dan onze webinars: iedereen kan interactief deelnemen aan de praatgroep met beeld en geluid.
